Portret
De Palestijns-Syrische Ritta vluchtte op zestienjarige leeftijd uit Syrië naar Nederland. Ze vertelt ZemZem hoe het was om te leven in een vluchtelingenkamp, over het leven in Nederland en haar studententijd die ze momenteel (deels) in Rabat doorbrengt.
Gepubliceerd in 2024/2 Over grenzen en mensen
In 2011 brak in Syrië een revolutie uit die leidde tot de burgeroorlog die nog steeds voortsleept. Ritta was toen elf jaar oud. ‘We leefden in Yarmouk, een vluchtelingenkamp in Damascus dat vooral bewoond wordt door Palestijnen. Een tijdje nadat de oorlog uitbrak verhuisden we naar verschillende dorpen in de omgeving van Yarmouk, omdat het daar te onveilig werd. Mijn vader was journalist voor een nationale tv-zender in Syrië en in die periode werden journalisten door zowel het regime van Assad als door het Vrije Syrische Leger bedreigd. Toonde je loyaliteit aan de een, of vermeende men dat, dan volgden repercussies van de ander.’
In Yarmouk woonde Ritta samen met haar ouders, zus en zusje in een appartement met twee andere gezinnen. Hoewel het geen gemakkelijke periode was, heeft ze hier ook goede herinneringen aan. ‘In Yarmouk leefden veel Palestijnen, wat zorgde voor een gemeenschapsgevoel. Mensen op straat wisten wie je was en accepteerden je Palestijnse identiteit. We gingen naar een UNRWA-school van de Verenigde Naties, aangezien Syrische scholen slechts een beperkt aantal Palestijnse kinderen toelieten. Daar zongen we elke week het Palestijnse volkslied.’ Als kind probeerde ze het beste te maken van de situatie: ‘Er waren momenten dat we geen eten hadden en met honger in slaap vielen. Met mijn nichtjes en neefjes speelden we dan een spel waarbij we deden alsof we een hamburger aten en we vol zaten. Als ik eraan terugdenk, was dat eigenlijk heel triest.’
Verder lezen? Bestel het nummer in onze webshop.