Taal is niet alleen een manier van communiceren, maar ook een ideologisch vehikel. Dit uit zich niet alleen in de inhoud van gesproken en geschreven taal, maar ook in de orthografie, de manier waarop iets wordt gespeld. Arkadiusz Płonka onderzoekt dit fenomeen aan de hand van Libanese manuscripten.
Gepubliceerd in 2019/2 Taal
Taalfuncties en hun relaties met eigentijdse ideologieën, gebaseerd op confessionele systemen, zijn in de sociale wetenschappen regelmatig en middels verschillende theoretische benaderingen onderzocht. Om ideologische fenomenen te begrijpen kan het tevens nodig zijn relaties te zoeken tussen gesproken klanken, grafemen en lexemen. Deze relaties kunnen scherpe en veranderlijke betekenissen verhullen afhankelijk van de ontvanger, en soms verschillen van, of tegenovergesteld zijn aan bekende mentale associaties. In dit artikel laten een aantal ontoegankelijke manuscripten uit privéarchieven in kleine Libanese dorpen ons zien waarom Arabische dialectologie cruciaal is om bepaalde ideologische concepten te interpreteren. Daarnaast illustreren ze hoe op het oog onbelangrijke gesproken en geschreven filologische elementen uitdrukking geven aan verschillende belangrijke confessionele fenomenen in hedendaags Libanon. Ze tonen soms een dissonantie tussen de ideologische theorie en de praktische toepassing ervan. Het eerste voorbeeld hiervan is de vertaling van het Nieuwe Testament door de dichter Maurice Awwad, het tweede is de taalpolitiek van de jonge dichter Amir Hlayyil.
Maurice Awwad
Maurice Awwad (1934, Bsalim – 2018, Kfar Gherbi) is een van de meest vooraanstaande dichters die in het Libanees schrijven.[1] Hij beschouwde het Libanees als een taal die losstaat van het Arabisch.[2] In eigen land staat Awwad bekend om zijn teksten in veel volksliederen.
Verder lezen? Bestel dit nummer in de webshop.
Noten
[1] De dichter noemde zijn laatste woonplaats bij een niet-bestaand toponiem: Kfar Gherbi. Hij vormde het uit een relatief vaak voorkomend element in de regio, kfar (Lib. dorp), en ghǝrbi (Lib. afzondering, eenzaamheid). Van 2005 tot zijn dood leefde hij, omringd door naaste familie, in de buurt van Brummana.
[2] Dit conformeert niet aan de wetenschappelijke metataal die het als een Arabisch dialect definieert.