In de zomer van 2010 kwam Maarten Zeegers vrijwel elke dag over de vloer bij een christelijke familie in Maaloula. Na het uitbreken van de revolutie hoorde hij niets meer van ze.
Enkele dagen geleden ontving ik op Facebook een vriendschapsverzoek van iemand met de naam ‘Syriër tot in de eeuwigheid’. Zijn profielfoto: een Russische MiG, met als achtergrond de vlag van de Baath-partij. Zonder twijfel een aanhanger van het regime van president Assad. Nadat ik zijn vriendschapsverzoek had geaccepteerd, kreeg ik direct een bericht. Het was Sami, de jongste van vijf broers uit een christelijke familie waar ik vier maanden lang vrijwel elke dag over de vloer kwam. Ik had hem bijna twee jaar niet gesproken. ‘Waarom hebben jullie zolang niets van jullie laten horen?’ wil ik weten. ‘Ik heb jullie proberen te bereiken, maar niemand heeft gereageerd.’ ‘Dat komt door jouw politieke overtuiging,’ antwoordt Sami. ‘Om eerlijk te zijn gaan wij liever niet om met tegenstanders. Bovendien zitten mijn broers allemaal in het leger. Dat maakt het nog eens extra ingewikkeld om contact met jou te hebben. Dat snap je toch wel? Maar nu heb ik dit account aangemaakt, zodat ik met jou kan praten zonder dat iemand erachter komt.’
Verder lezen? Bestel het nummer Syrië na Assad in onze webshop.