Analyse
Het verleden bepaalt mede de identiteit van een land. Maar versies van de nationale geschiedenis kunnen wijd uiteen lopen. En de drang naar een gezamenlijk nationaal verleden kan historici beperken bij hun streven naar een getrouwe weergave van de geschiedenis.
Gepubliceerd in 2009/1 Onvoltooid verleden
Een natie is ‘an imagined political community’, stelt de Amerikaanse politicoloog Benedict Anderson. Als deze stelling ergens van toepassing is is het wel in het Midden-Oosten.[1] De vraag wat de basis moet zijn van een politieke gemeenschap speelt tot op de dag van vandaag een belangrijke rol bij nationale en regionale ontwikkelingen. In een regio waar landsgrenzen willekeurig met de liniaal lijken te zijn getrokken moeten sommige politieke gemeenschappen versterkt worden. Een herinnering aan een gebeurtenis die een schaduw werpt over het verleden wordt liever onder het kleed geschoven.
Tegelijkertijd strijden groepen die het slachtoffer zijn geworden van een nationale staat juist voor erkenning van die zwarte bladzijden. De vraag bijvoorbeeld of er een Armeense genocide heeft plaatsgevonden beperkt zich niet tot de inhoud van de geschiedenisboeken. Het is een strijd over welke geschiedenissen en groeperingen de belangrijkste plek krijgen in de identiteit van een politieke gemeenschap.
Verder lezen? Bestel het nummer in de webshop.